Kościół w Kirch-Baggendorf został zbudowany w połowie XIII wieku.
Pod koniec XII i na początku XIII wieku w Baggendorf (Bekendorpe) osiedlili się niemieccy osadnicy, którzy również wybudowali kościół. Podczas gdy sam Baggendorf jest po raz pierwszy wspomniany w dokumencie z 1242 roku, pierwszym dowodem na istnienie kościoła w Kirch Baggendorf jest Hermannus plebanus (ksiądz Hermann) de Baggendorp, który pojawia się jako świadek 21 lipca 1278 roku w dokumencie opata z Neuenkamp. Dokładna data budowy kościoła nie jest znana. Budynek z kamienia polnego został ukończony w pierwszej połowie XIII wieku. Budynek został wzniesiony jako jedna całość, jednak wieża została dobudowana dopiero w XIV lub XV wieku. Widoczna dziś iglica została dodana w 1746 roku.
Podczas gdy na zewnątrz kościoła nie wprowadzono prawie żadnych zmian, wnętrze przeszło gruntowną przebudowę. W latach 1702-1703 wnętrze zostało całkowicie przebudowane i pomalowane we współczesnym stylu. Dodano ambonę i ołtarz. Wnętrze zostało odnowione w 1864 roku, kiedy to stalle zostały zastąpione tymi, które istnieją do dziś; w trakcie tego procesu usunięto środkową nawę. W 1939 roku kościół został odrestaurowany przez Gustava Hoffmanna. Usunięto galerie i zainstalowano system ogrzewania. Hoffmann odkrył średniowieczne malowidła z czasów budowy kościoła. Dalsze prace renowacyjne przeprowadzono po 1990 roku. Łupek na dachu wieży został również zastąpiony miedzią z powodu zardzewiałych gwoździ dachowych. Malowidła odkryte przez Gustava Hoffmanna zostały odrestaurowane i częściowo zrekonstruowane przez Marcusa Mannewitza w latach 2001-2005.
Kościół o długości (wraz z wieżą) 42,32 m i szerokości 15,17 m jest jednym z większych kościołów wiejskich na Pomorzu Zachodnim. Został zbudowany głównie z kamienia polnego. Cegła została użyta tylko jako element konstrukcyjny; szczyty wschodni i zachodni są również wykonane z cegły. Został zbudowany w okresie przejściowym od romańskiego do gotyckiego.
W ościeżach łuku triumfalnego widoczne są pozostałości gotyckiego malowidła figuralnego z końca XIV wieku. Wschodnie okna wyposażone są w ołowiane szkło. Barokowa ambona pochodzi z 1702 r., a pięciometrowy ołtarz z 1703 r., oba wykonane w tym samym warsztacie. W 2007 roku ołtarzowi przywrócono kolorystykę z 1938 roku. Złote obramowanie ambony zostało odnowione w 2017 roku.
[Źródło: wikipedia.org]
