Wyspa zajmuje powierzchnię 54 hektarów na południowym Morzu Bałtyckim, gdzie rozwinęła się bujna flora i fauna. Żadna inna niemiecka wyspa na Morzu Bałtyckim nie jest bardziej oddalona od wybrzeża kontynentalnego.
Będąca reliktem ostatniej epoki lodowcowej wyspa z lasami, zaroślami i plażami jest obecnie Eldorado dla miłośników przyrody. Pierwsi mieszkańcy przybyli na Oie już w XIII wieku. Należąca niegdyś do Wolgast, wyspa została przejęta przez miasto Greifswald w 1291 roku i wykorzystywana jako letnie pastwisko do hodowli koni. W ubiegłym wieku, na początku przygotowań do wojny, Greifswald Oie został ogłoszony ograniczonym obszarem wojskowym, dzięki czemu można było przeprowadzać tam liczne starty rakiet. Później NRD przeniosła na wyspę około 30 żołnierzy z jednostki ochrony granic. Obecnie znajduje się tam stacja biologiczna do badań naukowych nad migracją ptaków. Niemieckie Stowarzyszenie Poszukiwania i Ratownictwa Morskiego stacjonuje również w porcie jeden ze swoich krążowników ratowniczych.
Nad wyspą góruje prawie 50-metrowa latarnia morska, zbudowana w 1853 roku. Jej światło nadal wskazuje drogę statkom. Jej światło sięga 50 kilometrów w głąb Morza Bałtyckiego, przyćmiewając wszystkie inne latarnie morskie w Meklemburgii-Pomorzu Przednim. Latarnia jest również jedyną latarnią morską w całym regionie Morza Bałtyckiego, która umożliwia skręt w lewo. Latem na zabytkowy budynek można się wspinać.
Odwiedzający mogą dotrzeć na wyspę parowcem wycieczkowym z Peenemünde i Freest. Cały obszar jest jednak wyznaczony jako rezerwat przyrody. W związku z tym liczba odwiedzających jest ograniczona do maksymalnie 50 osób dziennie. Wędrówki są możliwe tylko po dwóch oznakowanych ścieżkach, a odwiedzający muszą opuścić Greifswalder Oie po dwóch godzinach.