Cabaret - Karsten Kaie "Vergeet het"

Na zijn enorme succes als Caveman is er nu eindelijk het nieuwe programma "Vergeet het".

In een razende reis door de tijd neemt Karsten Kaie ons mee naar de potsierlijke afgronden van zijn en de Duitse ziel en vertelt hij hoe hij per ongeluk de Oscar wint. Waarom een robot de beroemde tv-show DSDDD, Deutschland sucht den deutschesten Deutschen, wint. Wie schreef het meest succesvolle boek in de gouden jaren twintig: "Treue aus Faulheit". Als we eindelijk voor onszelf zorgen met wilde weiden aan de muren en vuurvliegjes in ons hoofd voor onze eigen innerlijke verlichting. In 2068 kijkt hij als honderdjarige terug op onze toekomst en beseft dat vandaag toen mooier was dan gisteren morgen zal zijn. Hij vraagt zich af: Wie zullen we wel of niet zijn met AI en ChatGPT? Op zijn reis door verschillende levensfasen - van uitvinder van boektitels tot showster of van late-night leugenpresentator tot Oscarwinnaar, bijvoorbeeld - slaagt Karsten Kaie erin een ongezouten blik op de werkelijkheid te werpen. "Vergeet het!" is een programma dat het midden houdt tussen komedie, cabaret en theater en is gewoon hilarisch.

"De beste verrassingen zijn zijn taalkundige en literaire cabaretexcursies, wanneer hij een gedicht opdraagt aan de groene paprika in Heinz Erhardt-stijl of letters in een toespraak achtereenvolgens uitwist tot het punt van woedend stamelen."

[Süddeutsche Zeitung].

Parodieën en stemimitaties behoren tot de hoogtepunten, en Kaie hapt zich een weg door alle politieke beroemdheden, door de bonte wereld van sterren en sterretjes en laat het Duitse dialectlandschap op de meest amusante manier schitteren." [Münchner Abendzeitung].
[Münchner Abendzeitung].

"Deze keer stort de expert die bekend staat als Caveman zijn hele cornucopia uit".

[Passauer Neue Presse].

"Bedrieglijk waar: Kaie's nieuwe soloprogramma"

[Leipziger Volkszeitung].

Grandioze solovoorstelling"

[Passauer Neue Presse].

"Om hardop te lachen!"

[Augsburger Allgemeine]

Tot slot een interview uit de Süddeutsche Zeitung (uit 2022):

"Ik ben een grensganger"

De in Augsburg opgegroeide acteur en komiek Karsten Kaie over zijn nieuwe programma "Vergeet het!".

Waarschijnlijk heeft zelfs de originele "Caveman" Kristian Bader het stuk niet zo vaak opgevoerd als Karsten Kaie, die in 1968 in Augsburg werd geboren. Hij toert al sinds 2001 met het komediesucces van Rob Becker. Tegelijkertijd speelt Kaie sinds 2005 in zijn eigen stukken ("Lügen, aber ehrlich"). Zijn nieuwe, derde werk "Vergeet het!" is nu in première gegaan in de Drehleier. Een moeilijke bevalling, zoals hij meldt.

SZ: In het nieuwe programma kijkt u terug op uw leven als honderdjarige. Hoe bent u op dit idee gekomen?

Karsten Kaie: Er kwamen verschillende dingen samen. Een daarvan was de pauze die werd veroorzaakt door de pandemie, toen ik dacht dat het misschien moeilijk zou worden om mijn eerdere cabaretwerk voort te zetten. In de herfst van 2020 ontstond het idee om de balans op te maken: Wat heb ik gedaan, wie ben ik, wat ben ik? Waarom vertel ik mijn levensverhaal niet?

Dus het is in eerste instantie echt autobiografisch, van de danslessen in Augsburg tot de cultuurshock in Berlijn?

Vooral waar je het misschien niet gelooft, veel dingen zijn eigenlijk precies zo gebeurd. Andere dingen zijn niet precies zo, bijvoorbeeld de "Liar Late Night Show" op tv, die gepland stond voor 2019. Het was echt gepland, maar het is nog niet gebeurd.

Daarna creëer je ruimte voor jezelf door terug te kijken naar het jaar 2068. Hoe bedenk je de toekomst?

Ik heb me voorgesteld wat ik zou willen bereiken, wat onrealistisch is. Daar kun je humor uit halen. Ik ben niet zo aanmatigend om te denken dat ik ooit een Oscar zal winnen. Maar ik heb me altijd voorgesteld hoe grappig het zou zijn om die toespraak te houden. Of te kijken naar de Duitse kanseliers van Willy Brandt tot Johannes Friedrich Kretschmann. Niemand gelooft het, maar deze zoon van minister-president Winfried Kretschmann bestaat echt, en hij stelde zich ook kandidaat voor de Bondsdag in een of ander mini-kiesdistrict. Maar hij faalde jammerlijk tegen de CDU-kandidaat. Maar wie weet - hij heeft tien jaar in Berlijn gestudeerd, is nu rond de 40 en een late starter. Volgens mij wordt hij in 2038 bondskanselier, dus hij zou nog steeds jonger zijn dan zijn huidige vader.

Word je opgewonden van zulke speculaties?

Ik heb altijd graag gespeeld, wat ook mijn politieke en morele houding uitdrukt. En als ik in een personage moet kruipen dat dat kan vieren. Het nieuwe programma is ook zo opgebouwd dat tijdloze nummers worden gecombineerd met hedendaagse inwisselbaarheid.

"Vergeet het!" is je derde eigen, zelfgeschreven programma. Hoe was de weg van acteur naar auteur?

Ik heb theaterwetenschappen gestudeerd in Berlijn en acteren in New York. Vreselijk, diepzinnig, intellectueel - ik heb alles gespeeld, van Sartre tot Camus. Toen kwam ik terug en kreeg ik de kans met "Caveman". Ik was 30, niet meer zo jong en had het geld nodig. Ik dacht dat het drie maanden zou duren en wel goed zou zijn. Toen, schokkend genoeg, genoot ik er echt van en werd het een enorm succes, dat nog steeds voortduurt. Maar op een gegeven moment wil je weer iets anders doen. Dus schreef ik "Leugens, maar dan eerlijk". In uiterste wanhoop en in tranen, ik was geen schrijver en wist niet hoe ik het moest doen. Ik wilde alles erin hebben, en toen zeiden mensen: Dat is heel intelligent, maar Caveman was grappiger. Dat irriteerde me natuurlijk heel erg, dus schreef ik "Een miljoen is zo snel weg" met het oog op het publiek. Toen kreeg ik ineens te horen: Maar "Leugens, maar eerlijk" was uitdagender. Nu zei ik tegen mezelf, ik doe gewoon wat ik wil: een algemene winkel van mijn leven. En opeens vind ik het heel leuk, en heel veel mensen vinden het leuk omdat iedereen er iets voor zichzelf in kan vinden.

Dus comedy is net zoiets als parodie, cabaret of theater?

Ja, ik ben een crossover-artiest. Een serieuze acteur. Maar ook een domme volkskomiek die van Heinz Ehrhardt houdt. En iemand voor wie alles begon met cabaret. Als student interviewde ik Gerhard Polt en Sigi Zimmerschied voor mijn proefschrift. Zij waren mijn helden. Hun mix van eenmanstheater en cabaretelementen is nog steeds ongeëvenaard. Dat was altijd mijn droom, en met "Vergiss es" ben ik er nu dichter bij gekomen dan ooit tevoren. Ik ging naar huis van de première met het gevoel: Ik begin nu waar ik als 18-jarige heen wilde.

Des te meer reden om te regisseren. Hoe kwam je in contact met Heinz Kreidl?

Heinz is een zeer succesvolle klassieke theaterregisseur. Ik heb hem leren kennen toen hij directeur was van het Jagsthausen Castle Festival. We hielden contact en hij was de eerste die ik vertelde over "Vergeet het maar!". Hij zei: "Je moet het doen!" en ik zei: "Alleen als je me helpt."

Ze speelden al hun programma's in München in de Drehleier. Dus je hebt een speciale relatie met het theater?

Dat zou je kunnen zeggen. Ik speelde vroeger in het "Schloss". Toen dat niet meer mogelijk was, raadde een medewerker van Tollwood me de Drehleier aan. Ik ging er gewoon heen, toen nog naar Werner Winkler, en was meteen onder de indruk. Ik was meteen onder de indruk van het theater, dat van buiten zo'n lelijk eendje is en van binnen zo geweldig, en van de geschiedenis met alle grote namen. Maar ook van het kleurrijke programma, waar ik niet helemaal mijn vinger op kan leggen en dat perfect bij me past. Er zit veel liefde en oude cabaret-ethos in het programma, zelfs met de nieuwe baas Manuela Hoffmann.

Je noemde het Tollwood Festival, dus je moet er ook nauwe banden mee hebben?

Het was echt een tweede thuis voor mij. Ook vanwege de fantastische andere artiesten die je daar hebt ontmoet. Ik heb er van 2003 tot 2019 onafgebroken gespeeld, zomer- en winterfestivals. Zes weken achter elkaar en vaak drie maanden van tevoren uitverkocht. The Caveman, mijn toneelstuk en zelfs een keer als regisseur van "Triple Espresso". Ik heb ongelooflijk veel te danken aan Rita Rottenwallner en het team.