Prof. dr Teipel: Podczas gdy jeszcze kilka lat temu zakładano, że liczba przypadków demencji w Niemczech może się potroić do 2050 roku, najnowsze badania „przewidują jedynie“ podwojenie. Obecnie liczba pacjentów cierpiących na demencję nadal rośnie, choć w wolniejszym tempie niż wcześniej się obawiano. Ryzyko rozwoju demencji w pewnym wieku prawdopodobnie nieznacznie spadło w ostatnich latach. Jednak ze względu na starzenie się społeczeństwa, liczba przypadków demencji nadal będzie gwałtownie rosnąć. Podejrzewa się, że może to być spowodowane - czego nie można udowodnić naukowo - lepszą profilaktyką zdrowotną i opieką, a także zdrowszym stylem życia. Faktem jest jednak, że na około 75% przypadków demencji wpływają genetyczne czynniki ryzyka i bardzo rzadko są one całkowicie dziedziczne. Każdy, kto osiągnie odpowiedni wiek, jest zatem bardzo narażony na rozwój demencji.
Czy istnieją możliwości zapobiegania demencji?
Prof dr Teipel: Tak, nawet jeśli tylko w ograniczonym zakresie. Jak już wspomniałem, geny są zazwyczaj czynnikiem powodującym demencję Alzheimera. Jednak dane z niedawno opublikowanego badania sugerują, że około jednej czwartej przypadków demencji można uniknąć lub przynajmniej opóźnić dzięki świadomemu stylowi życia. Składa się na to wiele małych elementów. Obejmują one terminowe leczenie wysokiego ciśnienia krwi, utraty słuchu, wad wzroku i złego stanu uzębienia. Ponadto nie należy palić, pić alkoholu z umiarem i stosować zdrową i zróżnicowaną dietę. Kolejnym ważnym elementem układanki są ćwiczenia, zwłaszcza sporty wytrzymałościowe i taniec - jako połączenie wytrzymałości i koordynacji. Ważny jest również zintegrowany społecznie styl życia, nawet w późniejszym wieku. Sama samotność nie zapobiega demencji, ale może się do niej przyczynić. Ważne jest również, aby osoby starsze z różnymi chorobami regularnie sprawdzały harmonogram przyjmowania leków przez lekarza rodzinnego. Widzę tu dalszy potencjał, ponieważ nieprawidłowe przyjmowanie leków i interakcje między lekami mogą powodować demencję.
Od czasu do czasu każdy o czymś zapomina. Kiedy potrzebujesz pomocy?
Prof. dr Teipel: Ponieważ osoba z chorobą Alzheimera zwykle nie przyznaje się sama przed sobą, co się dzieje, krewni są szczególnie trudni. Czy jest to przypadek zapomnienia, który zdarza się każdemu - czy też zapomina się ciągle o tym samym? Czy przedmioty znajdują się w miejscach, do których nie należą? Czy masz trudności z prawidłową obsługą urządzeń codziennego użytku, takich jak ekspres do kawy? A może znajome przedmioty, takie jak klucze lub pilot, zdradzają tajemnice? W takim razie powinieneś zasięgnąć diagnozy. Niestety, szacuje się, że około 50 procent osób, które faktycznie cierpią na demencję, żyje bez diagnozy. Oznacza to: brak leków, brak leczenia, brak wsparcia. Właśnie dlatego diagnoza jest ogólnie korzystna zarówno dla pacjenta, jak i jego krewnych. Można zapobiec słabemu postępowi choroby i opóźnić lub złagodzić jej skutki. Druga ustawa o opiece (PSG II) przynosi wiele ulepszeń w codziennym życiu, szczególnie dla krewnych pacjentów z demencją.
Jak i na jakim etapie można zdiagnozować demencję?
Prof. dr Teipel: Obecnie jesteśmy w stanie wykryć obecność patologii Alzheimera na długo przed wystąpieniem choroby przy użyciu markerów biologicznych i technik obrazowania, takich jak MRI i PET. Nie musi to jednak oznaczać, że choroba Alzheimera faktycznie wystąpi później. Właśnie dlatego ta wczesna diagnoza nie jest jeszcze stosowana jako rutynowy test, ale jest zarezerwowana dla badań w kontekście badań. Chorobę Alzheimera można rozpoznać w rutynowej opiece za pomocą markerów biologicznych i testów pamięci, jeśli pierwsze problemy z pamięcią wystąpią przed rozwinięciem się pełnoobjawowej demencji. Inną opcją jest konsultacja dotycząca pamięci, szczególnie w przypadku bardzo wczesnych lub niejasnych przypadków. Po otrzymaniu skierowania od lekarza rodzinnego lub specjalisty przeprowadzamy wczesną diagnostykę obejmującą wywiad lekarski, konsultację, badanie fizykalne i różne testy neuropsychologiczne. Około jedna trzecia pacjentów korzystających z naszych konsultacji dotyczących pamięci pozostaje bez żadnych zauważalnych ustaleń. Jeśli jednak istnieje podejrzenie zaburzeń pamięci, przeprowadzane są dalsze zindywidualizowane badania, najlepiej w warunkach ambulatoryjnych. Ponadto, pracownicy socjalni konsultacji pamięci w Rostocku zapewniają również intensywne wsparcie i doradztwo dla krewnych.
Jaka jest nadzieja po zdiagnozowaniu „demencji“?
Prof Dr Teipel: Podobnie jak inne choroby przewlekłe, demencja jest jedną z chorób nieuleczalnych. Jednak jej konsekwencje często można złagodzić. Ponadto, im starszy pacjent w momencie diagnozy, tym łagodniejszy przebieg choroby. Dlatego demencja Alzheimera zwykle postępuje powoli u osoby, która w momencie diagnozy ma 80 lat i cierpi na wiele chorób. Osoby, które są młodsze w momencie diagnozy, na przykład w wieku poniżej 50 lat, prawdopodobnie mają więcej genetycznych czynników ryzyka - zwykle z cięższym przebiegiem i szybszym postępem. Obecnie trwają badania mające na celu opracowanie szczepionki, szczególnie dla grupy pacjentów bez wielu chorób. W przeciwnym razie mamy dostępne leki do leczenia, które są dobre w spowalnianiu progresji objawów choroby we wczesnych stadiach.
Prowadzi Pan badania mające na celu poprawę wczesnej diagnostyki i leczenia demencji. Czy istnieje jakaś współpraca w tym obszarze?
Prof. dr Teipel: Ściśle współpracujemy z Niemieckim Towarzystwem Alzheimera, regionalnym stowarzyszeniem MV i Centrum Kompetencji Demencji w zakresie ogólnokrajowych kursów szkoleniowych dla krewnych i niskoprogowych usług opiekuńczych dla osób z demencją. Jako partnerzy współpracujący z organizacją finansującą GERIO e.V. i Tessinum, wspieramy się nawzajem w ocenie i opiece / ciągłej opiece nad pacjentami w strukturach ambulatoryjnych i jesteśmy dostępni, aby zapewnić wsparcie naukowe dla projektów. Obecnie główny nacisk kładziemy na optymalizację ostrej i rehabilitacyjnej opieki nad pacjentami geriatrycznymi poprzez tworzenie sieci usług opieki geriatrycznej w regionie Rostocku.
