Kasteel Wiligrad: een park ontwaakt uit zijn sluimer

Een grindpad leidt rond kasteel Wiligrad naar een klein voorplein met het mooiste uitzicht: links is het meer van Schwerin blauw, vooraan zie je een zacht glooiend grasveld met moerascipressen, platanen en een trompetboom. Daarachter piekt de domtoren van Schwerin door het groen. Een droom van een kasteelpark, ook omdat kasteel Wiligrad zelf zo'n blikvanger is: een indrukwekkend neorenaissancegebouw met twee vleugels uit het einde van de 19e eeuw, dat stilistisch doet denken aan de renaissance uit de tijd van hertog Johann Albrecht I en opvalt door zijn gevel versierd met talrijke terracotta-elementen.

Tijdens het DDR-tijdperk verdwenen het kasteel en het park echter om politieke redenen plotseling van de kaart. Het terrein werd eerst gebruikt als partijschool en daarna als trainingscentrum voor de Volkspolitie. En het publiek was er niet welkom. Wie vandaag door het 19 hectare grote paleispark wandelt, wandelt dus ook door een stukje hedendaagse geschiedenis. In de naoorlogse periode verwoestten kaalkap, wildgroei en de bunkers en woongebouwen van de politieschool het landschapspark. In 2011 zijn we begonnen met de restauratie", vertelt Dietmar Braune, hoofd van de afdeling Parken en tuinen van het staatspaleis, de tuinen en kunstverzamelingen van Mecklenburg-Vorpommern. Het terrein van het landschapspark werd opnieuw aangelegd en er werd veel land vrijgemaakt, want na 40 jaar ongecontroleerde groei was bijna alles overwoekerd," herinnert Braune zich. „In principe hebben we een park dat niet meer bestond nieuw leven ingeblazen. Dat is iets heel moois!

De „Elisabethsbron“ werd ook gereconstrueerd en de zogenaamde „Keizerstrap“ die ooit vanaf de aanlegsteiger op de oever omhoog leidde, werd blootgelegd. Trouw aan het origineel? „Voor zover mogelijk hebben we gewerkt aan de hand van originele plannen en oude foto's. Waar we niets konden vinden, hebben we gaten gedicht," voegt Braune toe. Hij is vooral te spreken over de Braunschweig Löwen, een bronzen sculptuur op een kalkstenen sokkel. Het is een replica. Het origineel verdween na 1945. Dankzij een gelukkige omstandigheid was de mal van een identieke leeuw nog beschikbaar in Ratzeburg, die we toen opnieuw konden gebruiken. Nu is de lamp terug waar hij hoort.