Als je met visser Uwe Dunkelmann mee wilt varen op zijn kotter, moet je vroeg opstaan. De rode vissershoeden zijn karakteristiek fel en de kreten van de zeelieden maken de idyllische herfstochtend perfect. Het water is nog zo glad als glas. Totdat Uwe zijn feloranje vissersbroek uit de kajuit haalt, erin klimt en ijverig dozen inlaadt. Hij hoopt op een goede vangst - ook al zijn er elk jaar minder vissen.
„Uschi“ is een klassieke vissersboot. De tien meter lange houten boot rammelt luid en een paar mannen op de pier fladderen geschrokken weg. Zodra de kotter het havenbassin heeft verlaten, wordt de Oostzee meteen ruiger, de golven slaan harder en de wind suist om je oren. „Dit hier, dit is vrijheid voor mij“, zegt Uwe met een kop dampende koffie in zijn hand. De zee heeft zoveel facetten. Nu in de herfst is ze bijzonder wild en mooi.
Twee rode vlaggen wapperen op het water: dit is waar Uwe gisteren een van zijn netten liet zinken. Hij haalt de lijnen binnen met behulp van een sleepnet - als het net boven komt, zitten er twee strandkrabben in te kronkelen. "Bijvangst," legt Uwe uit en hij gooit ze met een handige polsbeweging terug in zee. Op de terugweg hebben we schol, makreel en een paar haringen in de boxen. Dit zijn typische herfstvissen, want de Oostzee is al onder de 13 graden.
De 290 meter lange zeebreedte van de Baltische badplaats Boltenhagen komt in zicht. De hemel opent zich en de eerste zonnestralen van de dag verlichten het lange zandstrand en de ondiepe duinen van de baai, die perfect wordt omlijst door steile kliffen. Op het strand zijn wandelaars te herkennen. Zullen ze vandaag Uwe's verse schol eten? „Geen probleem, het is verkrijgbaar bij Fischereihof Kamerun“ zegt Uwe. „Daar laden we ze nu uit. Op twee na. Die geef ik ook aan jou.