De kerk van Eixen is een 13e-eeuwse dorpskerk in het dorp Eixen in West-Pommeren. De kerk is gebouwd van veldstenen.
De kerk was waarschijnlijk gewijd aan Sint-Joris. Nadat het om structurele redenen gesloten was, werd het in 1992/93 volledig opgeknapt en gerenoveerd. Veel mensen, instellingen en bedrijven van heinde en verre hielpen hierbij. In 1248 werd Eixen (de naam gaat terug op ridder Heinrich de Ecse, die zich hier aan het begin van de 12e eeuw met een aantal boeren vestigde) overgedragen aan de bisschop van Schwerin, maar bleef Pommers grondgebied. Tijdens deze overgangsperiode van romaans naar gotisch werd de kerk ook gebouwd van veldsteen en baksteen. De siergevel aan de oostkant valt op aan de buitenkant, naast het reguliere metselwerk. Aan de noordkant is een sacristie met een koepelgewelf toegevoegd. Ook binnen in de kerk was een gewelf gepland. Dit blijkt uit de schildbogen, waarvan de stenen uiteinden als hoofden zijn vormgegeven.
Veel van de middeleeuwse kleuren van de kerk zijn weer aan het licht gebracht. De beschildering van de venstergroepen, de schildbogen, de plafondtegel en de wijdingskruisen dateren uit de 13e eeuw, twee figuren aan de oostkant (Sint Christoffel links, een heilige rechts) en het wapenschild aan de noordkant uit het begin van de 14e eeuw. Van het meubilair van de kerk verdient het laatgotische altaarschrijn (nu aan de zuidkant van de kerk) als eerste aandacht. Dit gevleugelde altaar met heiligenfiguren, de kroning van de Maagd Maria en Sint Joris aan de voorkant en lambriseringen aan de achterkant was het hoofdaltaar van de kerk, waarschijnlijk gesneden in Lübeck rond 1530. Aan de voorkant, bij de ingang van het kerkhof, staan oude grafstenen uit de periode 1742-1801. Het kerkhof met de herbouwde veldstenen muur vormt een mooi plaatje rond de kerk.
