Schilderij en lichtbakobjecten
In de schilderijen van Peter en Torsten Ruehle worden plaatsen zelf de inhoud: ruimte en landschap ontstaan opnieuw als autonome gebieden door de blik en ervaring van de kijker.
De schilderijen van Peter Ruehle openen oude conventies in de landschapsschilderkunst. Zijn meestal monochrome scènes zijn conceptuele structuren die via lijnen samensmelten met de waarneming. Een gedurfde horizon doorsnijdt het panorama en creëert uitgestrektheid en zelfs sublieme afstand. Lineaire patronen creëren spanning tussen geometrische abstractie en atmosferische vormen - metafysische ruimtes ontvouwen zich als het ware. In een van zijn laatste schilderijen transformeert Peter Ruehle het uitzicht op Neubrandenburg in een nooit eerder vertoonde en lichtgevende stedelijke ruimte op een zwarte achtergrond.
Torsten Ruehle werkt met lijnen en licht in lichtbakken, die vaak binnenruimtes laten zien. In zijn van achteren verlichte, schilderachtige interieurs lijken mensen net te zijn verdwenen: tapijten met schoensporen, kussens met lichaamsvormen. Het voelt alsof je warmte voelt, een geur ruikt of woorden hoort spreken door de glazen wanden of heel zachte muziek hoort. De lichtbakobjecten benadrukken het magische karakter van deze sfeervolle archieven, waarin fragmenten van landschappen verschijnen en ruimtes voor nieuwe dingen ontstaan.
Beide kunstenaars creëren ruimtelijke wonderen, die het publiek vervolgens vermengt met hun eigen werelden en langs onverwachte paden leidt. De ruimtes confronteren ons met vreemde continuïteit en temporele dissonantie. Hoe lang dit moment duurt, hangt in grote mate af van wat je ermee van plan bent - en hoe je je eigen lokalisatie bepaalt.
