Dwa balety autorstwa Ralfa Dörnena Muzyka Wolfganga Amadeusza Mozarta i Igora Strawińskiego
Lux aeterna. Wieczne światło. W naszych mrocznych czasach nie mamy innego wyboru, jak tylko znaleźć i wykorzystać światło, które nosimy w sobie. To od nas zależy, czy odważymy się wyjść z ciemności. To od nas zależy, czy wyciągniemy wnioski z przeszłości i spojrzymy w przyszłość, aby się rozwijać. Każdy z nas może tworzyć i przyjmować zmiany, przezwyciężać stagnację w sobie i wyruszać w nowe. Mozart zmarł w trakcie komponowania Requiem, a mimo to nadał swojemu ostatniemu dziełu taki blask, że jest ono obecnie choreografią stanowiącą kontrapunkt dla trzeciej wersji "Le Sacre du Printemps" Ralfa Dörnena. Muzyka baletowa Igora Strawińskiego inspirowana jest wyobrażonym pogańskim rytuałem wiosennym, pod koniec którego dziewczyna tańczy na śmierć. Ralf Dörnen transponuje prehistoryczny rytuał do koszmarnego scenariusza przyszłości: głodne stworzenia błąkają się wśród gór cywilizacyjnych śmieci, straciły wszelkie ludzkie cechy i prześladują się nawzajem, aby rzucić się na najsłabszych w najbardziej odpowiednim momencie. I nikt nie wie, kto będzie następną ofiarą.
"Sacre" Strawińskiego mogło wstrząsnąć teatrem do fundamentów w 1913 roku. Trzeba pojechać do Greifswaldu, aby poczuć wstrząsy wtórne" - napisał krytyk tańca Hartmut Regitz o produkcji Dörnena z 2008 roku w tygodniku "Die Zeit". "Le Sacre du Printemps" Strawińskiego zmienił sposób, w jaki kolejni kompozytorzy rozumieli struktury rytmiczne i wywołał jeden z największych skandali teatralnych w historii.
