zanikające systemy własne
W swojej praktyce artystycznej Louisa Clement (*1987, mieszka i pracuje w Bonn) bada wpływ postępującej cyfryzacji na ludzi. W swoich pracach - od fotografii i wideo po rzeźby - stawia kluczowe pytania dotyczące pozycji człowieka w świecie, który w coraz większym stopniu charakteryzuje się technologią, sztuczną inteligencją i biotechnologiczną odtwarzalnością. Jak zmienia się nasz dostęp do świata? Jaką rolę odgrywa ciało w cyfrowej i wirtualnej rzeczywistości?
Ludzkie ciało zawsze znajduje się w centrum tych pytań. Jako miejsce debaty politycznej i artystycznej jest zarówno medium, jak i materiałem - kształtowanym, regulowanym i stale renegocjowanym. Clement pracuje z wirtualną rzeczywistością, sztuczną inteligencją i technologiami eksperymentalnymi, aby uczynić płynność i złożoność tych tematów namacalnymi.
Uderzającym przykładem jest jej praca "compression" (2023): Wykorzystuje ona nową biocybernetyczną metodę przechowywania danych DNA. Clement przekłada wszystkie swoje poprzednie prace z kodu binarnego na kod DNA, który opiera się na czterech aminokwasach. Powstała w ten sposób podwójna helisa jest przechowywana w maleńkiej powłoce ze stali nierdzewnej - i wszczepiana przez samą artystkę.
"Samo ciało może zatem stać się nośnikiem ogromnej ilości danych. Dzięki tej nowej pracy Clement wpisuje ślady swojej pracy artystycznej we własne ciało, wszczepiając podwójną helisę. Po raz kolejny wciela się w swoją własną pracę. Co ta technologia oznacza dla naszej fizyczności i tożsamości? Ciało staje się potencjalnym archiwum, ale także polem do dalszej biokapitalistycznej eksploatacji". (Leon Jankowski)
Louisa Clement studiowała sztuki piękne na Kunstakademie Düsseldorf i ukończyła studia jako uczennica Andreasa Gursky'ego. W 2016 r. otrzymała Nagrodę Państwową Nadrenii Północnej-Westfalii w dziedzinie sztuk pięknych, a w 2024 r. Nagrodę Artystyczną Bonn. Jej prace były częścią licznych wystaw instytucjonalnych: w 2019 r. w Ludwig-Forum Aachen i Kunsthalle Emden, w 2021 r. w Kunsthalle Goeßen, w 2022 r. w Bundeskunsthalle Bonn i Museum Frieder Burda, w 2023 r. w Kunstmuseum Stuttgart i Muzeum Pauli Modersohn-Becker w Bremie oraz w 2024 r. w Kunstmuseum Bonn z okazji przyznania Bonn Art Prize.
