Maurice Steger: "Koncert adwentowy"

Maurice Steger, flet
Hille Perl, viola da gamba
Michael Freimuth, lutnia

"Koncert adwentowy"

Najlepsza muzyka barokowa

Georg Philipp Telemann (1681-1767): Sonatina a-moll na flet prosty i b.c., TWV41:a4

Anonymus: - Maska jakobińska

Opracowanie: Robert Johnson, Giovanni Coperario i Sir Nicolas le Strange

• The Temple Anticke
• Gray's Inn lub Coperaree

Henry Purcell (1659-1695): - Rondeau na flet prosty i b.c. z: Abdelazer Z. 570, Londyn 1690

• The Furies

Santiago de Murcia (1673 - 1739) : - Preludio Grave

- Giga (wg Corelli op.5./3) z : "Passacalles y Obras de Guitarra 1732" (British Library)

Arcangelo Corelli (1653-1713): Sonata G-dur op. 5 nr 11 na flet prosty i b.c.

Przerwa

Jacob van Eyck (ok. 1590-1657): Engels Nachtegaeltje z Fluyten Lust hof

Gottfried Finger (ok. 1660-1730): A Ground for recorder & b.c. z Quarante Airs anglois pour la flute, Livre troisieme

Giovanni Pandolfi Mealli (ok. 1660): Sonata La Bernabea op. 4 nr 1

Christopher Simpson (ok. 1605-1669): Preludium i podziały na podstawie w e

Arcangelo Corelli (1653 - 1713): Sonata nr 12 opus 5 Wariacje na temat starohiszpańskiej sarabandy "La Follia"

Maurice Steger

Nie jest zaskoczeniem, że Maurice Steger został nazwany "Paganinim", "czarodziejem", "czołowym flecistą świata" czy "elektryzującym i inspirującym dyrygentem". Spełnienie tak wysokich oczekiwań wymaga nie tylko zdumiewającej techniki Stegera, ale także charyzmy, intelektu i szczególnej wrażliwości na muzykę.

Maurice Steger demonstruje to wszystko w wielu różnych formatach koncertowych na całym świecie. Można go regularnie usłyszeć jako solistę, dyrygenta lub w podwójnej roli z wiodącymi oryginalnymi zespołami dźwiękowymi, takimi jak Akademie für Alte Musik Berlin, La Cetra Barockorchester Basel, Venice Baroque Orchestra, The English Concert, Il Pomo d'oro lub I Barocchisti, a także z nowoczesnymi orkiestrami, takimi jak Zurich Chamber Orchestra i Zurich Philharmonic Orchestra.Zurich Chamber Orchestra, Frankfurcka Radiowa Orkiestra Symfoniczna, Violons du Roy z Kanady, Monachijska Orkiestra Kameralna, NDR Radiophilharmonie i Musikkollegium Winterthur. Zawsze zadziwiające jest to, że wszystkie te orkiestry brzmią w odmieniony sposób po okresie pracy, z wrażliwym i indywidualnym brzmieniem, zawsze historycznie poinformowanym i radośnie ekspresyjnym tu i teraz. Muzyka kameralna również odgrywa ważną rolę w szerokim spektrum działalności artystycznej Maurice'a Stegera. Wraz z przyjaciółmi muzykami, takimi jak Hille Perl, Rachel Podger, Avi Avital, Daniele Caminiti, Sebastian Wienand, Diego Fasolis, Sol Gabetta i francuski klawesynista Jean Rondeau, nieustannie poświęca się nowemu repertuarowi z minionych epok.

Maurice Steger uwielbia wymianę z różnymi kulturami i poznawanie innych sposobów pracy i podejść do interpretacji, dlatego nie tylko występuje, uczy i działa jako juror w Europie, ale na całym świecie. Trasy koncertowe po Ameryce Północnej i Południowej, Azji i Australii przyniosły mu współpracę m.in. z Australian Orchestra i Malaysia Philharmonic Orchestra. Tradycyjna Chińska Orkiestra w Tajpej zaprosiła go jako pierwszego solistę fletu zachodniego. Szczególne znaczenie ma również jego zaangażowanie w edukację muzyczną.

Dzięki swojemu niezaspokojonemu pragnieniu wiedzy, Steger wielokrotnie udowadnia, jak wiele jest jeszcze do odkrycia w muzyce barokowej. Steger regularnie wyszukuje barokowe i wczesnoklasyczne rarytasy, dyryguje nimi i gra lub wydaje je na płytach CD. Maurice Steger otrzymał wiele nagród za swoją pracę, w tym Nagrodę Karajana i ECHO Klassik. Maurice Steger przyczynił się również do powrotu fletu prostego z niesłyszanymi orkiestrowymi perełkami, co zostało niedawno pokazane w filmie dokumentalnym kanału telewizyjnego Arte.

Hille Perl

Muzyk i gambista. Muzykuje odkąd sięga pamięcią. Muzyka jest dla niej najważniejszym środkiem komunikacji międzyludzkiej, bardziej precyzyjnym, intensywnym i wyrazistym niż język oraz o większym znaczeniu emocjonalnym niż jakiekolwiek inne doświadczenie poza miłością. Muzyka jest dla niej nie tylko środkiem łączącym przeszłość z przyszłością, ale także sposobem na społeczną integrację najbardziej sprzecznych aspektów życia.

Podróżuje po świecie, koncertuje i nagrywa płyty z różnymi zespołami lub gra solowe koncerty, głównie w dziedzinie muzyki XVII i XVIII wieku, ale także pozwala muzyce zabrać ją do miejsc, o których nigdy nie śmiałaby marzyć.

Kiedy nie podróżuje, mieszka z rodziną i kilkoma kurami, końmi, kotami i królikami na farmie w północnych Niemczech.

Z pasją uczy swoich studentów na Uniwersytecie Sztuk Pięknych w Bremie o muzyce, violi da gamba i o tym, jak nie być zazdrosnym, gdy ktoś gra lepiej od ciebie.