Historyczne mury obronne Boizenburga zostały zbudowane prawdopodobnie w XII wieku. Służyły one ochronie nowo rozwijającego się miasta nad rzeką Boize. Ponad 45 mostów nad fosą nadało miastu przydomek "Małej Wenecji Północy".
Trzy wieki wcześniej Słowianie zbudowali zamek nizinny z fosą, wałem ziemnym i drewnianymi palisadami w ówczesnym Fürstengarten, aby monitorować szlak handlowy z gór Harz do regionu Morza Bałtyckiego, który w tamtym czasie przebiegał przez środek dzisiejszego miasta. Wały obronne, które są widoczne do dziś, zostały zbudowane w XII wieku i otaczają historyczne stare miasto. Składają się one z wału centralnego, który jest otoczony rowami po obu stronach, a także z wału wewnętrznego i zewnętrznego. Wiele małych domów z muru pruskiego, które zostały zbudowane bezpośrednio po wewnętrznej stronie dwóch fos w kierunku centrum miasta, jest połączonych z centralnym wałem za pomocą ponad 45 mostów. Do dziś charakteryzują one krajobraz miasta i nadały mu przydomek "Małej Wenecji Północy". Szczególnie urokliwy jest mały "Wallpavillon", sześciokątny budynek z muru pruskiego stojący na drewnianych palach i zwieńczony gwiazdą poranną. Pod koniec XIX wieku cała długość centralnego wału została obsadzona lipami po obu stronach, które dziś wyrosły na okazałe okazy. Aleja lipowa na Murze Kurzera istnieje podobno od 1789 roku.
