door Witold Gombrowicz
De zonsondergang is prachtig, het leven aan het hof is rijk en zorgeloos, het vooruitzicht om ooit koning te worden is aantrekkelijk en de vrouwen zoeken zijn gezelschap. Alles gaat goed voor prins Philip. En toch verveelt hij zich - of juist daarom? De weelderige monotonie van het hof lijkt hem moe te maken.
In een opwelling gooit hij het hof overhoop: hij stelt de burgermeid Yvonne voor als zijn verloofde. Yvonne is totaal anders dan alle anderen.
Als een termiet in een houten paleis verschijnt ze in de koninklijke samenleving en knaagt aan het gladde, functionerende oppervlak.
Het meest eigenaardige is echter dat Yvonne niet spreekt. Ze zwijgt, zelfs als er kwajongensgrappen met haar worden uitgehaald. Ze wordt bespot, geplaagd, mishandeld - en ze zwijgt altijd. Dit is bijna ondraaglijk voor de hofhouding. Waarom? Voelen de edelen zich misschien betrapt?
De aristocratie voelt zich hierdoor steeds meer geprovoceerd, betrapt op haar eigen zonden en zint uiteindelijk op bloedige wraak.
Witold Gombrowicz speelt met de nevelachtige angst voor de vreemdeling in zijn bitter kwade toneelstuk.
