Twee balletten van Ralf Dörnen Muziek van Wolfgang Amadeus Mozart en Igor Stravinsky
Lux aeterna. Het eeuwige licht. In onze donkere tijden hebben we geen andere keuze dan het licht dat we in onszelf dragen te vinden en te gebruiken. Het is aan ons om uit de duisternis te durven stappen. Het is aan ons om conclusies te trekken uit het verleden en vooruit te kijken om te groeien. Ieder van ons kan verandering creëren en omarmen, de stagnatie in onszelf overwinnen en het nieuwe tegemoet treden. Mozart stierf tijdens de compositie van het Requiem en gaf zijn laatste werk toch zo'n uitstraling dat het nu wordt gechoreografeerd als tegenhanger van de derde versie van "Le Sacre du Printemps" van Ralf Dörnen. De balletmuziek van Igor Stravinsky is geïnspireerd op een imaginair heidens lenteritueel, aan het einde waarvan een meisje zichzelf dooddanst. Ralf Dörnen zet het prehistorische ritueel om in een nachtmerrieachtig toekomstscenario: hongerige wezens dwalen tussen bergen beschavingsafval, hebben alle menselijke trekken verloren en stalken elkaar om de zwaksten op het meest geschikte moment te bespringen. En niemand weet wie het volgende slachtoffer zal zijn.
"Stravinsky's Sacre heeft het theater in 1913 misschien wel op zijn grondvesten doen schudden. Je moet uitgerekend naar Greifswald gaan om de naschokken te voelen," schreef danscriticus Hartmut Regitz over de productie van Dörnen in 2008 in weekblad "Die Zeit". Stravinsky's "Le Sacre du Printemps" veranderde de manier waarop latere componisten ritmische structuren begrepen en veroorzaakte een van de grootste theaterschandalen in de geschiedenis.