Een systeem gaat ten onder - toerisme en politiek toezicht in de DDR

Vakantie, stranden en zon - dat is waar de meeste DDR-burgers aan dachten als ze aan het district Rostock dachten. Het district omvatte de hele Baltische kust van de DDR, inclusief de (halve) eilanden Poel, Hiddensee, Rügen en Usedom. Wie hier zijn vakantie wilde doorbrengen, kon niet helemaal ontsnappen aan de politieke omstandigheden. Zelfs het bemachtigen van een van de felbegeerde vakantieplekken was moeilijk. Het leek daarom raadzaam om geen negatieve politieke aandacht te trekken. Alleen wie zich op tijd aanmeldde bij het "centrale toewijzingsbureau" kreeg een plaats op de overvolle campings. Zoals overal in de SED-staat was er vaak een gebrek aan voorraden, maar een overvloed aan wantrouwen. Na zonsondergang werd het strand beschouwd als verboden gebied. Schijnwerpers zochten naar voortvluchtigen. Soldaten patrouilleerden aan land en hielden de wacht op grenstorens. In het achterland lagen de Volkspolitie, Stasi en vele helpers op de loer. Ondanks dit alles probeerden veel mensen te ontsnappen. In de kuststeden verschenen af en toe slogans en pamfletten tegen het systeem. In een reis door de tijd werpt historicus Dr. Christian Halbrock een blik op de DDR-jaren, een tijd waarin een partij niet alleen wilde bepalen wat er werd gezegd en gedaan, maar ook hoe mensen op vakantie gingen.

De toegang is gratis.