o.T. (Door de ogen van Julia)

Julia) en werd al in de jaren 1950 geponeerd door André Bazin. Film is kunst van en uit het heden en de toekomst, het verschilt van alle andere kunsten. Misschien komt muziek nog het dichtst in de buurt. Als hedendaagse kunst kan film niet stoppen met bewegen. Het is een bewegend beeld, spatio-temporaal, toegewijd aan het uitdrukken van processen in tijd en ruimte. Film is dus perceptie, begrip, rede, geest in beweging - de toekomst van zichzelf. Film is een conclusie en vraagt altijd om het volgende moment. De teleurstelling dat een film eindigt, de vreemdheid die je overvalt als je de bioscoop verlaat (alsof de werkelijkheid net als film is), komt voort uit de afwezigheid van dit volgende moment. Want het echte leven herkent het niet in deze vorm. Het onttrekt zich aan de ervaring van mensen die bewust - dat wil zeggen in vrijheid - hun verhaal maken. Centraal in deze tentoonstelling staat het werk van de bekroonde filmmaker Jürgen Heiter, die in zijn werk film, beeldende kunst en literatuur combineert. De tentoonstelling presenteert zichzelf als een levend archief en combineert verschillende elementen - films, objecten, de installatie van een bioscoop voor één persoon en meer - door de samenwerking met de interdisciplinaire kunstenaar en curator Cony Theis en voormalige beurshouders van het Künstlerhaus Lukas. Het archief: Naar het archief gaan als je gereedschap nodig hebt om de werkelijkheid te onderzoeken, alsof je naar het gereedschapsschuurtje gaat om een schep te halen. Om te graven, rond te graven, te begraven, op te graven.Het archief/geschiedenis is daarom geen plaats van opslag, maar een plaats van productie. Net zoals geschiedenis achterwaarts en voorwaarts moet worden begrepen, een beweging die het heden produceert, die flinterdunne schijf voor/in het oog... (Jürgen Heiter)